မလဲြႏိုင္ေသာ

*
**
***


ရုတ္တရက္ နား၀မွာ ၾကားလိုက္ရသည္က ငွက္ဆုိးထိုးသံလို နားစည္က ဘယ္လိုမွ လက္မႏိုင္တဲ့ အသံေတြက သံစဥ္ေတြလည္း နားမလည္ပါဘူး။ ဒါေဗမဲ့ ဦးေႏွာက္ကို အေျပးအလြား လွဳပ္ရွားလိုက္ရတယ္၊ ေၾသာ္ မနက္ေစာေစာ ထမင္းစားခ်ိန္ ေရာက္ေနျပီ၊ မ်က္လုံးမ်ားကို အစြမ္းကုန္ ျပဴးက်ယ္၍ ကိုယ္ခႏၵာကို မတ္ျပီး ထ ထိုင္လိုက္ေတာ့ ထမင္းလာပို႔တဲ့ အခ်ဳပ္၀န္ထမ္းေတြ ထမင္းေ၀ဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနသည္။ ေခါင္းရင္းမွာ ေထာင္ထားတဲ့ ေရသန္႔ဘူးထဲက ေရကို ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္၊ ေသာက္လိုက္ရတဲ့ ေရကလဲ စိတ္ထဲက လက္သိပ္မခံခ်င္၊ ေရခ်ဳိ ေရငန္စပ္ ေခ်ာင္းတြင္းက ေရ သာသာ၊ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဒါပဲရွိတယ္ပဲဆိုျပီး ဇြတ္မွိတ္ျပီး လည္ေခ်ာင္းက လက္ခံလုိက္ရတယ္၊ ဒါေလာက္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့ နတ္ျပည္မွ မဟုတ္တာ၊ အခုအေနအထားက လူဆိုးေတြကို ခ်ဳပ္ထားတဲ့ ရဲစခန္းဆိုေတာ့ ေဟာ္တည္ပုံစံလို႔ ဘယ္သူက ပိုက္ဆံကုန္ခံျပီး ထားမွာလဲ၊ ေသာက္လည္း တခုတည္းရွိတဲ့ ကန္ကေလးထဲက ေရ၊ ေရခ်ဳိးလဲ ကန္ထဲက ေရ။ ေနာက္ဆုံး အေပါ့၊ အေလးသြားလည္း တခုတည္း ရွိေသာ ဤကန္က ေရ၊ ေရကန္နေဘးမွာက အိမ္သာႏွင့္ တဲြထားတာကိုး၊
မ်က္ႏွာေတာင္ သုတ္သင္ဖို႔ အခ်ိန္မရွိေတာ့ ေရသန္႔ဘူးထဲက ေရနဲ့ပဲ ခံတြင္းကို ရွင္းလင္း၍ ထမင္း ပုဂံသြားယူျပီး ပုံစံထိုင္ျဖင့္ ထမင္းကုန္ေအာင္ စားလိုက္သည္။ ေကာင္းလိုက္တာ စိတ္ပ်က္ဖို႔ေလ၊ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့အရသာမ်ဳိး ဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ့မွ မခံစားရဘူး။ အျပင္မွာ ရွိစဥ္က စားဖူးတဲ့ ထမင္းဟင္း ကြာေလာက္ပါေပ့။ တကယ္ပါ ထမင္းက ဆန္က ခ်က္ထားလို႔ ထမင္းမို႔သာ ေခၚရတယ္။ ဖဲြၾကမ္းႏွင့္ ဆန္ကဲြေရာေနတဲ့ ဆန္ကို ခ်က္ထားတာပါ၊ ဟင္းကလား ၾကက္ေျခေထာက္ ႏွင့္ မုန္ညင္းခ်ဥ္ အရည္က်ဲက်ဲ၊ ရြာမွာဆို ေခြးေတာင္ ထိုင္ငိုမဲ့ ထမင္းဟင္းေပါ့၊ ေသခ်ာတာကေတာ့ လက္ရွိ အခိုက္အတန္႔မွာ တကယ့္ကို အရသာရွိတယ္ေလ။ မရွိတဲ့ေနရာမွာ ရွိတဲ့ဟာက နတ္သုဓါဆိုသလိုေပါ့ေနာ္။
ပူျပင္းလွတဲ့ ေန၏ အပူအရွိန္က အခ်ဳပ္ခန္းကေလးထဲကို မညာမတာ ထိုးေဖာက္ နယ္ခ်ဲ႕ေနသည္။ ထမင္းစားျပီး ကိုယ္လက္ သန္႔စင္ရန္ ေရခ်ဳိးရဦးမွာပဲ။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေႏြကလဲ ရက္စက္ပါေပ့။ သာယာမွ်တတဲ့ ရာသီဥတုမ်ားျဖင့္ ျဖစ္တည္ေနေသာ ရြာကို မဆီမဆိုင္ သတိရလိုက္သည္။

အခန္း ၂

“ ေ၀း… ငဇင္.. ဘာလုပ္ေနတာလဲ ကြ”

“ ဟေကာင္ၾကီး ငသန္႔၊ လာ လာ .. ငါလဲ မအားေသးဘူးကြ၊ ဒီမွာကြာ ရြာသူၾကီး ဘၾကီးျဖဳိးက ခိုင္းထားတာေလ ”

“ ငါလဲ ၾကားသားပဲ ငဇင္ေရ၊ ဒီငနဲၾကီးက မႏိုင္ဘူး ငါအာဏာရွိတယ္ဆိုျပီး ရြာသားေတြကို စစ္တပ္နဲ႕ ေပါင္းျပီး အႏိုင္က်င့္ေနတာ ေအးေလ ကံေပါ့။ ကိုယ္တို႔ အလွည့္ေတာ့ တေန႔ ျကုံမွာေလ ”

“ အင္းေပါ့ ငသန္႔ေရ၊ မင့္တို႔က ေရ ( ေငြ ) ရႊင္တဲ့သူေတြေလ၊ ေရဖ်န္းျပီး ေအးေဆးေပါ့၊ ငါမွာေတာ့ မင့္ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ၊ ၀ါးလုံးေတြ အေခ်ာသပ္လို႔ ျပီးရင္ ရြာထိပ္ ကင္းတဲမွာ ညကင္း အလွည့္က်တယ္၊ ဒါနဲ့ မင္းက ဘယ္က မ်က္စိလယ္လာတာလဲ”

“ ဒီလိုပါပဲ ငါလဲ ပ်င္းပ်င္းနဲ့ မင့္ဆီကို လွည့္၀င္လာတာေလ.. ငါ့အေဖလဲ ေျပာေနတဲ့အသံၾကားရတယ္ လာမဲ့ႏွစ္မွာ ငါးဒိုင္ လိုင္စင္ ရႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့ စိတ္ေလတယ္”

“ ငါၾကားသားပဲ ငသန္႔၊ ေနာက္ႏွစ္က စျပီေတာ့ ရြာလူၾကီး ဘၾကီးျဖဳိးကပဲ ကိုင္မယ္တဲ့၊ ေရကိုေတာ့ တပ္ရင္းမႈးက ပုံး ရိုက္ ( အရင္းအႏွီး) ေပးတယ္လို႔ ၾကားရတယ္”

“ ေၾသာ္ ဂလိုလား၊ ဒီေကာင္ေတြကလဲ လူေတြကို သူတို႔ ခိုင္းႏြားေတြလို က်ေနတာပဲကြာ၊ ငါတို႔ဘ၀ေတြလဲ ဘယ္လို စခန္းသြားရမလဲ မသိေတာ့ဘူး၊ မင္း အလုပ္ျပီးရင္ တေနရာရာကို သြားရေအာင္ ”

အေနာက္ဖက္ ေန၀န္းက အေျပာက်ယ္လွေသာ ပင္လယ္ အနားသတ္ ႏွဳတ္ခမ္းေပၚတြင္ ေမးတင္ျပီး မွိန္းေမာေနစဥ္ အလင္းရဲ႕ အလွက အေရွ႕ေျမာက္ဖက္ ျဖတ္သန္းလာေသာ ေလေျပကေလးႏွင့္ ရြာ၏ သဲေသာင္ကမ္းေလးဟာ ဟာ၀ိုင္ယီ အပန္းေျဖကြ်န္း ကမ္းစပ္ႏွင့္ေတာ့ မလဲႏိုင္ပါ။
ကေလးတစု ေဆာကစားေနေသာ အသံ၊ အိပ္တန္းတက္ ငွက္မ်ားရဲ ေတာင္ပံခတ္အသံ၊ ငါးမရလို႔ ငသာေမာင္တို႔ လင္မယား ရန္ျဖစ္တဲ့အသံ ေတြဟာ လွဳိင္းၾကက္ခြက္ အသံမ်ားႏွင့္အတူ ေပ်ာ္၀င္စီးေနေလသည္။

*****
အခန္း ၃


ဗုန္း .. ခြပ္..
@@F@*+/@
“@!F#%E@_*e”
ထမင္းစားျပီး ရြာအေၾကာင္း စဥ္းစားရင္ နပ္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ ထိုးၾကိတ္အသံၾကားရလို႔ ေခါင္းေထာင္ျပီး ထၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခ်ဳပ္ထဲ အသစ္ေရာက္လာေသာ ေရႊတေယာက္ကို ယ ပက္လက္ ( ယ ) အခ်ဳပ္ တန္းစီး အုပ္စုေတြ ေၾကြးေနသည္။ အင္း ေရႊေတြအတြက္ ထိုင္းအခ်ဳပ္ဟာ ဇရပ္လိုပါလား အျမဲစည္ကားေနတယ္၊ ဘယ္ဘ၀က ေရစက္လဲေတာ့မသိဘူး၊ လက္ရွိမွာေတာ့ ခံေနရတယ္၊ ရာဇ၀င္ကို ၾကည့္ျပီး ကံ ကံ၏ အက်ဳိးျဖင့္ ေတြးရင္ေတာ့ ဦးေအာင္ေဇယ်တို႔ေခတ္က ငါတို႔ အႏိုင္က်င့္ခဲ့လို႔ အခု ျပန္ခံေနရပါလား ဆိုျပီး ရေသ့ စိတ္ေျဖလိုက္သည္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက သူတို႔ထက္ ဆင္းရဲေနဆိုေတာ့လဲ လာလုပ္စားၾကတာ ျဖစ္တာကိုး၊ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုျဖစ္ေနတာလဲ စဥ္းစားတိုင္း ေရႊသမင္ဘယ္ကထြက္ စကားပုံလိုပဲ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဒါကိုပဲ ေရာက္ေရာက္သြားေလရဲ႕… မိဘမေကာင္းေတာ့ သားသမီး ေခါင္းေပၚ နင္းခံရတာပဲေလ။ အခ်ဳပ္ထဲသို႔ ကိုယ့္ထက္ဦးျပီး အရင္ေရာက္ေနတဲ့ အမိျမန္မာျပည္က ေကာင္ေလး သုံးေယာက္ဆို ထက္ကနဲ႔ဆို ေခၚနိပ္ခိုင္းတာ၊ ခိုင္းျပီး ေကာင္းေကာင္းမဆက္ဆံခ်င္ဘူး၊ ၾကားမ၀ံနားမခံသာေတြ ေျပာခံရ။
သူတို႔ ေဆးျပတ္ျပီး ရင္းထအခ်ိန္ဆို ပိုဆိုး ဟိုနားကုတ္ေပး ဒီနားကုတ္ေပး။ ရုပ္က ဒူရင္းသီးကို လွည္းျကိတ္သြားတဲ့ပုံ၊ တကိုယ္လုံး အဖုအထက္နဲ့ ဘာေရာဂါေတြ ရေနမွန္းမသိ၊

ကိုယ္လည္း အခ်ဳပ္ထဲ ေရာက္စက လာရစ္ေသးတာ ခံရလိုက္တယ္။ လက္မွာ ပတ္ထားတဲ့ နာရီ လာေတာင္းတယ္ေလ။ ေပးလိုက္တာေပါ့ ကိုယ့္ဂြင္မွ မဟုတ္တာ၊ ဆိုေတာ့လဲ ထိုးၾကိတ္ဒဏ္ မခံရေတာ့ဘူးေပါ့။ လူသတ္မႈဆိုေတာ့လဲ ( ယ ) ေတြက လန္႔သလားေတာ့ မသိ၊ ငနဲေတြ အႏိုင္က်င့္တာကို သိပ္မခံရဘူး၊ ေအးေအးေဆးေဆး ေနထိုင္ခြင့္ရေနတယ္။ အခ်ဳပ္ခန္းမွာ ၁၄ရက္ေနျပီး တရားရုံးထြက္၊ ျပီးေတာ့ ဘယ္ဆီ၀ယ္သို႔ ေရွ႕ဆက္ရမဲ့ မသိတဲ့ ဘ၀ပါလား…
*****
အခန္း ၄၊

“ ဟ ေကာင္ၾကီး၊ ေနေကာင္းသလား ၊ ဟိုတပတ္ကပဲ ရြာဦး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ကိုရင္ၾကီး ႏွင့္ အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႔ျပီး စကားေျပာျဖစ္ရင္း နင့္အေၾကာင္းကို ေျပာျဖစ္ေသးတယ္၊ ကိုရင္ၾကီးကပဲ မင့္အိုင္ဒီကို ေပးထားရစ္တယ္၊ ဘယ္လိုလဲ မင့္ အဆင္ေျပသလား.. ”

“ ဒီလိုပါပဲ .. ငဇင္ေရ၊ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာဆိုသလိုေပါ့၊ မင့္သိတဲ့အတိုင္းပဲ ေခတ္ပ်က္ေနျပီေလ၊ မိသားစု စီးပြားေရးက မေကာင္းေတာ့၊ ငါလည္း ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုျပီး ထိုင္းကို ထြက္လာတာ ျကုံရာ က်ဘမ္းအလုပ္ေတြနဲ႔ပဲ ရုန္းကန္ေနရတာေပါ့ကြာ၊ မင့္ေရာ ဘယ္လိုလဲ အေျခအေန ..”

“ ေအး.. ဒီလိုပါပဲ၊ မင့္နဲ့ ငါ မေတြ႔တာ ရြာမွာ ေနကတည္းကပဲ၊ မင့္ ျမဳိ႔မွာ ေက်ာင္းသြားတက္ေတာ့ ငါလည္း ေတာထဲ ေရာက္သြားတယ္ေလ၊ ယွက္ကန္ယွက္ကန္နဲ့ပဲ အေမရိကားကို ေရာက္လာတာတယ္ေလ၊ ငသန္႔ .. ကိုရင္ၾကီးက အိႏၵိယမွ ေက်ာင္းတက္ေနတယ္ေလ သူနဲ့တခါတေလပဲ အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႔ျဖစ္တာ၊ သူ႔ေက်းဇူးေပါ့၊ ငါတို႔ အခင္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းေတြ အခုလို ျပန္ေတြ႔ရတယ္၊ အကူအညီ လုိအပ္ရင္ ေျပာပါ၊ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ငါကူညီေပးႏိုင္တယ္ ငသန္႔..”

“ မင့္ အဆင္ေျပေနတာ ၾကားရတာ ၀မ္းသာပါတယ္၊ ငါေတာ့ ထိုင္းမွာပဲ ရုန္းကန္ေနတုန္း ဘာေတြ ျဖစ္လာမွန္းေတာင္ မသိရတဲ့ ဘ၀၊ နင့္ ကူညီေပးမယ္ဆိုလို႔ ၀မ္းသာပါတယ္။ ဒါေဗမဲ့ ငါ မလိုအပ္ေသးပါဘူး၊ ေအးေဆးေပါ့ကြာ”

“ ဒါနဲ႔ ရြာအေၾကာင္း ဘာေတြ ထူးသလဲ.. ငသန္႔၊ ငါလည္း ထြက္လာတာ ၾကာျပီဆိုေတာ့ ”

“ ငါလည္း သိပ္မသိေတာ့ဘူး၊ ရြာသူၾကီး လုပ္ခဲ့တဲ့ ဘၾကီးျဖဳိးတေယာက္ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲ ေရာက္ေနတယ္လို႔ ၾကားရတယ္”

“ ေၾသာ္…ဟုတ္လား၊ ငါလဲ သိပ္မၾကည္ဘူး၊ ငါဘ၀ကို တစစီ ျဖစ္ခဲ့တာေတြက သူ႔ဒဏ္ေတြ အမ်ားၾကီးပါတယ္၊ ငါ ေၾကြးခ်င္တယ္၊ မျကုံေသးလို႔”

“ . ဘဲၾကီးက (…)ျမဳိ႕ကို မွာ ေနတယ္၊ ငါေနတဲ့ ျမိဳ႕နဲ႔ သိပ္မေ၀းဘူး၊ ဗီေႏၵာဆရာလိုလို ႏိုင္ငံေရးသမားလိုလို၊ ပဲြစားလိုလို လုပ္စားေနတယ္လို႔ ၾကားရတယ္”


“ အင္း .. ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ ငါ့ ဂြင္ေပါ့ကြာ၊ ေနပါဦး နင့္ အသိေတြထဲမွာ လမ္းမယူတဲ့ ေကာင္ေတြ မရွိဘူးလား၊ ဘဲၾကီး ( ဘၾကီးျဖဳိး ) ကို ေရဖ်န္းျပီး ရိုက္ခိုင္းမယ္ေလ၊ တေယာက္ေလာက္ စုံစမ္းေပးထားပါလား၊ ေရအတြက္ေတာ့ စိတ္မပူနဲ႔ ငါ .. မင့္ဆီကို ဖ်န္းေပးမယ္၊ ငါ .. ထိုင္းမွာ ရွိရင္ ဒီငနဲၾကီးကို ကိုယ္တိုင္ပဲ ေၾကြးခ်င္တာ၊ အခုေတာင္ ေျပာရင္း လက္ေတြ ယားေနျပီ”

“ ဟား ဟား ဟား ငဇင္၊ ဒီေလာက္ေတာင္ ေမတၱာ ရွိေနတာေပါ့၊ မပူပါနဲ ႔ ငါ စုံစမ္းေပးထားမယ္ေလ၊ ငါလည္း သြားေတာ့မယ္၊ အင္တာနက္ဆိုင္က တက္ေနတယ္ဆိုေတာ့ သိပ္အဆင္မေျပဘူး၊ ေနာက္ျပန္ဆုံမယ္ေလ၊ ”

“ အိုေက .. ငသန္႔ ေနာက္ျပန္ဆုံမယ္၊ တတာ”
“ ဘိုင္ဘိုင္ ငဇင္”
*****
အခန္း ၅၊

ေကာင္းကင္သည္ ၾကည္လင္ေတာင္ပျပီး ေ၀ဟင္အျမင့္တြင္ တိမ္ေတာက္မ်ား ကလူၾကည္စယ္ ေနသည္။ ေႏြရာသီျဖစ္သည္မို႔ အပူဒဏ္က ရက္စက္လြန္းတယ္၊ သံတိုင္မ်ားျဖင့္ ကာရံထားသည့္ အခ်ဳပ္ ျပတင္းေပါက္ကေန လွခ်င္တိုင္း လွပေနေသာ ရွစ္ခြင့္တိုင္၏ အစြန္းအနားမ်ားကို စိတ္ထဲမွာ ၀ိုးတ၀ါး ခံစားေနလ်က္ရွိသည္။ ရင္ထဲမွာေတာ့ စိတ္၏ ေစရာအတုိင္း ခံစားေနရေဗမဲ့ ေန၏ အပူကို မုန္းတီးစြာ တြန္းလွန္ အံတုေနရ၏။ သည္ေနရာဟာလည္း ငါ့အတြက္ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေလးပါပဲ၊ အခန္းေဖၚမ်ားကိုလဲ ႏွဳတ္ဆက္ျပီးျပီ၊ ေျပာဖို႔စကားမ်ားလည္း မရွိေတာ့ပါ၊ အားလုံးက ဘ၀တူေတြမို႔ နားလည္ခြင့္လြတ္ရင္းျဖင့္ အလိုက္တသိ သူလိုကိုယ္လိုပဲ လုပ္ေဆာင္ေနလ်က္ရွိ၏။ ေနာက္ တနာရီ အၾကာမွာ တရားရုံးက ကား ေရာက္လာမည္ဟု သိေနသည္။ ဘ၀၏ အေျပာင္းအလဲ တခုပါပဲေလ .. ကံ၏ စီမံရာအတုိင္း ဆက္သြားရေတာေပါ့၊
ဘယ္ေတာ့မွ အေနာက္ကို ျပန္မၾကည္တတ္တဲ့ သူတေယာက္မို႔ ျဖစ္ခဲ့တာေတြ ေတြေ၀ စိုးတိတ္ျပီး မေတြးခ်င၊္ ေရွ႕ဆက္ရမဲ့ အနာဂါတ္မွာ ဘယ္လို ဖိအားေတြျဖင့္ ရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုတာပဲ အားတင္းထားသည္။
ေနာင္တဆိုတာလဲ မရွိ၊ မစဥ္းစားပါဘူး၊ ကိုယ္ျပဳခဲ့ပါျပီပဲ၊ သူ႔ေၾကာင့္ ငါ့ေၾကာင့္လို႔ အျပစ္တင္ စိတ္လက္ညွိးထိုးေနစရာလဲ မလိုပါဘူး၊ ကိုယ္ၾကည္ျဖဴလို႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္ေၾကနပ္တယ္၊
အင္း … ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ အတု ကိုင္ေဆာင္မႈ ႏွင့္ လူသတ္မႈဆိုေတာ့လဲ အနည္းဆုံးေတာ့ အႏွစ္ ၃၀ ေလာက္ ထင္မိတယ္ ၊ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေလွာင္ပိတ္ခံရဦးမည္ မသိ ….
*****
အခန္း ၆
တူ… တူ..
“ မဂၤလာပါ ငဇင္”

“ မဂၤလာပါ ဘုရား … ကိုရင္ၾကီး ေနေကာင္းသလား ”

“ ေကာင္းပါတယ္ ငဇင္၊ ဒကာေရာ အဆင္ေျပသလား ”

“ တင္ပါ့ ဘုရား .. ရုန္းကန္လ်က္ပါ၊ တပည္ေတာ္က ဦးဇင္းကို ကိုရင္ၾကီးလို႔ ႏွဳတ္က်ဳိးျပီး ေခၚေနတာ ခြင့္လြတ္ပါ ဘုရား ”

“ ရတယ္ ငဇင္၊ ငါတို႔ ရြာဓေလ့ေပါ့ကြာ၊ ဒါနဲ့ ငသန္႔အေၾကာင္း မင့္ၾကားျပီးျပီလား၊ ရြာသူၾကီးေဟာင္း ဘၾကီးျဖဳိးကို သတ္လို႔ ထိုင္း ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနတယ္”

“ ဟုတ္လား ကိုရင္ၾကီး၊ ဘၾကီးျဖဳိး ေသျပီေပါ့”

“ ဟုတ္တယ္၊ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ကိုယ့္ရြာသားခ်င္းခ်င္း စည္းစည္းလုံးလုံး မေနၾကဘူး၊ ခက္တယ္ကြာ၊ အင္း … ဘၾကီးျဖဳိးကလဲ ရြာသူၾကီးလုပ္တုန္းက မဟုတ္တာေတြလဲ လုပ္ထားတယ္ဆိုေတာ့ ဦးဇင္ေတာ့ မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး”

“ တင္ပါ့ဘုရား၊ အမွန္တိုင္း ၀န္ခံရရင္ တပည့္ေတာ္ပါ ဘုရား ”

“ ဟုတ္လား ငဇင္၊ ဘာေတြ ျဖစ္တာတုန္း သံသရာေတြ ရွည္ေနရဦးမယ္ တရာနဲ႔မေျဖပဲနဲ႔ကြာ”


“ တင္ပါ့ ဘုရား၊ ဒီအေၾကာင္းနဲ့ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ တပည့္ေတာ္ သံသရာရွည္ ၀ံ့တယ္ ဘုရား၊ ဘၾကီးျဖဳိး ေသတာက တပည့္ေတာ္ ပေယာဂပါ၊ ရြာမွာ ေနတုန္းက ဘၾကီးျဖဳိးျပဳခဲ့တဲ့ ဒဏ္ေတြကို တပည့္ေတာ္ အညွိးႏွင့္ တုန္ျပန္လိုက္တာ၊ တေန႔မွာ တပည့္ေတာ္နဲ႔ ငသန္႔ အခုလို လိုင္းေပၚမွာ ေတြ႔ျပီး ဘၾကီးျဖဳိးအေၾကာင္းကို ေျပာရင္းႏွင့္ တပည့္ေတာ္က သတ္ခိုင္းလိုက္သလို ျဖစ္သြားတယ္ ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္လဲ ဒီေလာက္အထိ မရည္ရြယ္ပါဘူး၊ ဒဏ္ရာ နာတရ ျဖစ္သြားရရင္ ရျပီဆိုျပီးေတာ့ စိတ္ကူးျပီး ေျပာလိုက္တာပါ၊ တပည့္ေတာ္က တျခားသူတေယာက္ကို ပိုက္ဆံနည္းနည္း ေပးျပီး ရိုက္ခိုင္းမယ္ ေျပာတယ္၊ သူက ဘယ္လိုျဖစ္သလဲမသိဘူး၊ သူပိုက္ဆံလိုတယ္လို႔ေျပာျပီး သူပဲ ဘၾကီးျဖဳိးကို ရိုက္ေပးမယ္ဆို ကတိေပးသြားတယ္”

“ ေၾသာ္ ဒီလိုလား၊ နင့္တို႔က ရြာမွာအတိုင္းပဲ အခ်ဳိးေတြက မေျပာင္းေသးဘူး၊ အသက္ရြယ္ေတြလဲ ရွိေနျပီ မိုက္တုန္းပဲေသး၊ ငရဲအခ်ဳိးကပ္မဲ့ေကာင္ေတြပဲ”

“ တင္ပါ့ ဘုရား၊ ကိုရင္ၾကီး ေျပာတာ အမွန္တရားပါ ဘုရား၊ ျဖစ္သြားတဲ့ အက်ဳိးအဆက္အတြက္ တပည့္ေတာ္ ရဲ၀ံစြာ ခံရဲတယ္၊ အားလုံးက မာနဆိုတဲ့ အရာတခုကို ယွဥ္ျပီး ျဖစ္သြားတယ္ဆိုေတာ့ ျဖစ္သြားျပီးျပီ ဘုရား၊ ဒီအက်ဳိးဟာ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ တပည့္ေတာ္ ျပန္ခံရမယ္ဆိုတာ သိပါတယ္၊ အခု ခံလိုက္ရတဲ့ ဘၾကီးျဖဳိးလဲ သူ႔ အတိတ္က အေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲ၊ ဒါဟာ မလဲြေသာ တရား ျဖစ္တယ္ ဘုရား”

“ အိမ္း… ျဖစ္သြားျပီးမွေတာ့ဘဲ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ကံ ကံ၏ အက်ဳိးကိုသာ လက္ကိုင္ထားပါ၊ မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့ဆပါနဲ့ ငဇင္၊ ေထာင္က်သြားတဲ့ ငသန္႔အတြက္လဲ ၾကည့္ရွဳ႕ ကူညီေပးပါ ငါလဲ ဒီေလာက္ပဲ ေျပာႏိုင္တယ္၊ ေလာကီအေရးက ရွဳပ္ေထြးသမို႔ ငါလဲ သာသနာမွာပဲ ေပ်ာ္ေနတယ္ေလ၊”


“ တင္ပါ့ ဘုရား၊ ကိုရင္ၾကီး မွာၾကားတာေတြ တပည့္ေတာ္ မလဲြမေသြ ေဆာင္ရြက္မယ္ ဘုရား”

ေလာကတြင္ သင္သည္ ကိုယ့္အတြက္ အျမဲတမ္း မရွိႏိုင္သလို၊ ကိုယ္သည္လည္း သင့္အတြက္ အျမဲတမ္း ရွိႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ၊ ဘ၀ အေကြ႔မ်ားမွာ ဆုံလာရင္၊ အခြင့္အေရးဆိုတဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရွိဖို႔က အေရးၾကီးတယ္။ လုပ္သည္ မလုပ္သည္ဟာ အဓိက မဟုတ္ပါ။ လူတေယာက္ဟာ ျဖတ္သန္းေနတဲ့ အခ်ိန္တိုတိုေလးအတြင္းမွာ ကံၾကမၼာ အလွည့္ကို ၾကည့္တတ္ ျမင္တတ္ရန္ လို၏ ၊ အခုအခ်ိန္မွာ သူ႔အတြက္က လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ သူတေယာက္ျဖစ္ေနျပီေလ၊ အင္း … အတုံအလွည့္ဆိုတဲ့ အရာဟာ ေလာကမွာ တကယ္ရွိတယ္ဆိုတာ ဘၾကီးျဖဳိးတေယာက္ ေသရြာက သိႏိုင္သလားမသိ၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ လုပ္ႏိုင္ခြင့္ ရွိသူတေယာက္အတြက္ေတာ့ ဘာပဲ လုပ္လုပ္ ဘယ္အရာမွ မလဲြပါ …



လူလ
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ…

( မွတ္ခ်က္။ ။ စိတ္ကူးယဥ္ ဇာတ္လမ္းတခုအျဖစ္ လြင့္ေမ်ာထားျခင္း ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ လူလ၏ မေနာကံဆိုေသာ စိတ္ျဖင့္ လူတေယာက္ကို သတ္ျခင္းတခု ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံပါ့ရေစ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသူသည္ ကြ်ႏု္ပ္၏ ရင္ထဲတြင္ မရွိေတာ့ပါ။ ဓါတ္ပုံကို Yahoo Images မွ ရွာေဖြ အသုံးျပဳ ထားသည္။ )

ွ